تیلور فریتز احساس می‌کند که تیم مردان تنیس آمریکا می‌تواند در تورنمنت ATP Cup که در کشور استرالیا برگزار خواهد شد، موفق عمل کند.
مصاحبه تیلور فریتز
تیلور فریتز یکی از پنج بازیکن تیم ملی تنیس آمریکا در رقابت‌های ATP Cup خواهد بود که از تاریخ سوم تا دوازدهم ژانویه در سه شهر بریزبین، پرت و سیدنی استرالیا برگزار می‌شود. او به همراه جان ایسنر، ریلی اوپلکا، راجیف رام و آستین کراجیچک در گروه چهارم این مسابقات حضور خواهد داشت. گروهی که به غیر از ایالات متحدۀ آمریکا، سه تیم دیگر روسیه، ایتالیا و نروژ هم در آن حاضر می‌باشند. تیلور فریتز که هم‌اکنون در جایگاه ۳۲ دنیا قرار دارد، اولین عنوان تور حرفه‌ای خود در تورنمنت‌های ATP را در ماه ژوئن به دست آورد. او در مسابقات سیلیکون ولی در ایستبورن با پیروزی مقابل سم کوئری توانست به این افتخار نائل شود. فریتز ۲۲ ساله در مصاحبه‌ای با سایت ATPTour.com از شرایط خود، تیم ملی آمریکا و تورنمنت ATP Cup صحبت به میان آورده است که در ادامه توجه شما را به آن جلب می‌کنیم.
چرا از رقابت در مسابقاتATP Cup هیجان زده‌اید؟
این تورنمنت یک شروع عالی برای فصل ۲۰۲۰ مسابقات تنیس قلمداد می‌شود و ما می‌توانیم با بهترین بازیکنان جهان مسابقه دهیم. به همین دلیل است که من و هم‌تیمی‌هایم برای آغاز این رویداد لحظه شماری می‌کنیم و هیجان‌زده هستیم. رویداد ATP Cup یک رقابت جدید در مسابقات تنیس است که پیش از این هیچ وقت شاهد آن نبوده‌ایم و موقع برگزاری آن هم زمانی است که بازیکنان تنیس از یک استراحت کافی بر می‌گردند. هر بازی برای ما در تیم آمریکا مهم بوده و هدف اول ما این است که بتوانیم از مرحلۀ گروهی صعود و به دور حذفی راه یابیم. البته این موضوع می‌تواند یک فشار روانی را برروی دوش هر تنیسوری به وجود آورد، اما این بدان معناست که همه می‌خواهند برای موفقیت در این تورنمنت تلاش کنند. به شخصه بازی کردن در استادیوم پِرت آرنا را دوست دارم. پرت یکی از زیباترین شهرهای کشور استرالیاست که حضور در آن‌جا می‌تواند تجربۀ لذت بخشی را به هر تنیس بازی بچشاند.
به نظرتان، سرگرم کننده‌ترین قسمت بازی برای یک تیم در چیست؟
ببینید اکثرا ما تنیسورها سال را به صورت انفرادی پشت سر می‌گذرانیم و در انتهای فصل هم با توجه به عملکردی که در بخش تک‌نفره در تورنمنت‌های مختلف داشته‌ایم، رده‌بندی می‌شویم. بنابراین ما مجبور نیستیم که در قالب یک تیم با تیم‌های دیگر مسابقه دهیم. اما جو این تورنمنت و رویدادهایی که ما در قالب یک تیم ملی در آن حضور می‌یابیم و امتیازات آن هم در پایان به ما تعلق می‌گیرد، شکلی متفاوت به ATP Cup بخشیده است. بازی کردن برای وطن و در قالب تیم ملی، انرژی مضاعفی را به هر بازیکنی می‌بخشد و به نظرم می‌توانیم حتی بهتر هم بازی کنیم. به شخصه بازی کردن در کنار جان ایسنر عالی خواهد بود، همانطور که تجربۀ چنین مسابقه‌ای را در ماه سپتامبر و کنار او در رقابت‌های لیور کاپ نیز داشتم. مشتاقانه منتظر شروع تورنمنت ATP Cup هستم و به نظرم این مسابقات بسیار سرگرم کننده خواهد بود. این اتفاق تیم‌ها و اعضای آن را به هم نزدیک‌تر می‌سازد و شما می‌توانید در طول مسابقه، یکدیگر را تشویق نمایید.
بازی کدام یک از هموطنان خود را تماشا کرده‌اید و چه بازیکنانی را مورد تحسین قرار داده‌اید؟
من در یک خانوادۀ کاملاً ورزشی و علاقه‌مند به تنیس بزرگ شده‌ام و می‌توانم به شما بگویم که بازی تمام تنیسورهای آمریکایی را تماشا کرده‌ام. من هوادار بزرگ پیت سمپراس بودم و مسابقات او با آندره آغاسی را به دقت مورد بررسی قرار می‌دادم. اینکه چه تفاوت‌هایی در سبک تنیس و ضربه زدن آن‌ها وجود دارد و چگونه می‌توانستند به پیروزی برسند. چیزهای زیادی از بازی‌های آن‌ها آموختم که همین امر در پیشرفت تنیسم، تاثیرگذار بوده است. حالا که پل آناکون (مربی سابق پیت سمپراس و راجر فدرر) مربی من است و زیر نظر او تعلیم می‌بینم، بینش خوبی در مورد تنیس و سبک و سیاق آن‌ها بدست آورده‌ام.
اگر می‌توانستید هنر سرویس‌زنی یکی از هموطنان‌تان را داشته باشید، دوست داشتید این هنر را از چه کسی داشته باشید؟
در تیم فعلی آمریکا همه بازیکنان می‌توانند به خوبی سرویس بزنند و در آن تبحر بالایی دارند. مطمئناً این یک امتیاز ویژه برای ایالات متحده در مسابقات ATP Cup خواهد بود. من همیشه هنر سرویس‌زنیِ جان ایسنر را تحسین کرده‌ام. او با سرویس‌های محکم‌اش کار را برای هر تنیسوری در طول بازی سخت می‌کند و به خوبی می‌دانم که او تا چه حد تلاش و تمرینات سختی را انجام می‌دهد تا این ریتم خوب را در مسابقات‌اش تکرار و حفظ نماید. بنابراین وقتی با جان مسابقه می‌دهید، سلاح او کاملاً مشخص و هویداست. پس می‌شود گفت که سلاح ایالات متحده نیز همین سرویس‌های تنیس بازهایی چون جان ایسنر است. البته در مصاف با کشورهایی که دو بازیکن درجه بالا در اختیار دارند، کار سخت خواهد بود و می‌تواند برای ما مشکل‌ساز باشد.
خاطرات اولیه شما از بازی تنیس در ایالات متحده به عنوان یک کودک چه بوده است؟
من خیلی بچه بودم که بازی تنیس را شروع کردم. مادر من (کتی می فریتز) یکی از قهرمانان شناختۀ شدۀ تنیس بانوان بود و در بین ده تنیسور برتر رنکینگ WTA قرار داشت. با مادرم زیاد به تماشای مسابقات تنیس می‌رفتیم و همیشه یکی از مشوقان من در حین بازی در ردۀ نوجوانان بود. در ۱۲ سالگی به یاد دارم که به همراه مادرم در یک تورنمنت مادر و پسری در سن دیگو شرکت کردیم. مادرم در دور یک چهارم نهایی جدال سختی با بچه‌های به مراتب جوان‌تر از خود داشت. من هم به او روحیه می‌دادم که امیدش را از دست ندهد و آن مسابقات را ببرد. مادر و پدرم نقش اساسی و مهمی را در شکل‌گیری تنیس من داشته‌اند و به عنوان مربی‌ام فعالیت می‌کردند.
چه چیزی را بیشتر از کشورتان و اینکه نمایندۀ ایالات متحده باشید، دوست دارید؟
من عاشق این هستم که با ورزش تنیس بتوانم فرصت‌هایی را در طول زندگی‌ام به دست آورم تا به همه جای دنیا سفر کنم. بتوانم با فرهنگ‌ها و رسم و رسوم‌های ملل مختلف آشنا گردم و دید بازی نسبت به آن‌ها پیدا کنم. اما از اوقاتی که در اینجا و کشورم آمریکا سپری می‌کنم، لذت می‌برم. اینجا هر چیزی را که برای پیشرفت‌تان لازم باشد، در اختیار دارید و این واقعاً فوق‌العاده است.
